Zijn boek "Sailing to Paxos - and thereafter" geeft een aardig beeld van de sfeer op het eiland in de jaren 1990-2010 en de relatie tussen eilandbewoners en (zomerse) bezoekers. Maar het is vooral een uitgebreid verslag van wat je - met maar een lichte overdrijving - Ian Bleasdale's levenswerk kan noemen: het samenstellen van een betrouwbare en zeer gedetailleerde wandelkaart van Paxos en Anti-Paxos. Tijdens zijn eerste bezoek aan het eiland in 1983 ontdekte hij dat de toen verkrijgbare kaarten zo onnauwkeurig waren dat verdwalen onvermijdelijk was, en als geschoold landmeter vond hij dat het beter moest. Dat had wel iets ongemakkelijks. Bleasdale bleef zijn hele leven het gevoel houden dat de eilandbewoners wat ambivalent tegenover zijn project stonden. Goed voor het toerisme dat er zo'n kaart kwam, maar eigende die buitenlander - die overal zijn neus in stak - zich niet teveel hun eiland toe?

Ian Bleasdale zette door en de eerste editie van zijn kaart zag in 1995 het levenslicht. Hij dacht aanvankelijk aan een totale oplage van 80 exemplaren, maar over de jaren heen werd de "The Bleasdale Walking Map of Paxos" een begrip onder de vele wandelaars op het eiland. Uiteindelijk zijn er van alle edities samen zo'n 50.000 exemplaren verkocht. 

Bleasdale's kaart was en bleef het product van uit de hand gelopen huisvlijt. De eerste edities werden door Ian en zijn vrouw Elizabeth in hun huis op het Isle of Man met de hand van contouren voorzien en ingekleurd. Het aantal wandelpaden dat door het echtpaar tijdens hun (steeds langere) vakanties werd ontdekt nam met de jaren gestaag toe en in 1998 werd besloten om de beschrijvingen van de wandelingen in een boekje op te nemen, met de kaart als bijlage. Bij gebrek aan een uitgever deed Bleasdale de vormgeving zelf, en samen met zijn vrouw verzorgde hij ook andere onderdelen van het project, zoals het inplakken van honderden kopieën van de kaart in het boekje. De kaart werd steeds beter en gedetailleerder: in 1999 kwam satelliet-navigatie via GPS beschikbaar, wat Bleasdale onder andere in staat stelde om de contouren van het eiland nauwkeuriger in kaart te brengen: hij voer in de boot van zijn vriend Dimitrios rond het eiland en corrigeerde voor de geschatte afstand tot de kust ('varying from terrifyingly close to comfortably clear').

De veranderingen op het eiland waren nauwelijks bij te houden, wat resulteerde in het regelmatig uitbrengen van nieuwe edities (en zelfs een tusseneditie: 10a) met de locaties van nieuw gebouwde villa's en op bouwprojecten doodlopende wandelpaden. In 2006 kwamen satellietbeelden van Paxos beschikbaar op Google Earth, wat verdere verfijning mogelijk maakte, maar het in kaart brengen van de wandelpaden bleef, door het vaak dichte bladerdek op het eiland, veelal hand- en (vooral) voetwerk. Het in eigen beheer uitgeven van het boekje was een enorme klus. Alleen al het verschepen van de duizenden exemplaren vanuit Engeland naar Paxos kon een logistieke nachtmerrie zijn, die alleen tot een goed einde kwam door Grieks improvisatievermogen.

In 2013 is de laatste door Ian Bleasdale verzorgde (13e) editie van de kaart verschenen. In het nawoord van zijn boek 'Sailing to Paxos' uit 2015 (Bleasedale was toen 81) staat dan ook in hoofdletters de hartenkreet: I NEED SOMEONE TO TAKE OVER - PLEASE? Soon! Bij mijn weten heeft niemand die handschoen opgenomen.

Op 5 Januari 2021 is Ian Bleasdale op 87-jarige leeftijd in een verpleeghuis op het Isle of Man overleden. 

Boven: de 12e Editie van Ian Bleasdale's kaart van Paxos. Links het boekje met beschrijvingen van de wandelpaden (met op het voorblad de mededeling dat de winst uit de verkoop ten goede komt aan aan P.A.W.S. - de Paxos Animal Welfare Society). In het midden een deel van de kaart met de Noordelijke punt van het eiland. Aangegeven zijn o.a. de locatie van het voormalige huis van Peter Bull ("Peter Bull's Cottage"; zie elders onder dit thema) en van het voormalige schoolgebouw ("now Village Hall") dat een rol speelt in de Netflix-serie "Maestro in Blue". Ook de villa waarin wij in 2012 verbleven - Villa Thanasis op de westelijke landengte - staat vermeld. Rechts: hetzelfde deel van het eiland op een toeristenkaart die ik in 1986 op het eiland kocht. Klik voor vergrotingen.

Ian K. Bleasedale (2015). Sailing to Paxos and Thereafter. New Generation Publishing.